Na een nacht op het vliegveld van Singapore (op zich niet aan te raden ofzo), kwamen we vrijdag 30 juni aan in Ho Chi Minh City (HCMC) in Vietnam. Nou, dat was wel even schrikken, toen we eenmaal in de stad reden

. Het krioelt hier werkelijk van de scooters (er schijnen zo'n 5 miljoen rond te rijden), dus het was chaos alom. Eenmaal van de schrik bekomen, durfden we het aan om in een fietstaxi de stad te gaan bekijken. Eerst gingen we met z'n tweeën in één fietstaxi (niet echt comfortabel als je bedenkt dat er eigenlijk plek voor één persoon is). Maar al snel (we hadden nog geen 10 meter afgelegd) kwam ‘toevallig' een vriend van onze chauffeur aanfietsen. Of we toch niet liever twee fietsen wilden. Het zat niet lekker, dus de keus was snel gemaakt. We gingen met twee fietstaxi's op pad. Aan het einde van de rit (na een aantal mooie tempels ed. te hebben gezien) wist onze gids wel een leuk restaurant. We kwamen uit bij een groot restaurant waar het vol zat met bierdrinkende Vietnamezen (het was ten slotte weekend). Wij natuurlijk leuk meedoen en de chauffeur van Edwin's fiets ook (die van Sylvia bleef buiten op de fietsen passen). Na twee biertjes en heerlijk eten gingen we terug naar ons hostel. Gelukkig kon Edwin's chauffeur nog wel recht fietsen. Natuurlijk hebben we ook een tour naar de Mekong Delta gedaan. Erg mooi, al viel de drijvende markt wat tegen omdat deze erg klein was. Tenminste niet wat wij ons hadden voorgesteld. Voordat we HCMC weer verlieten zijn we nog naar de Cu Chi Tunnels geweest (tunnels waar de Vietcong zich tijdens de Vietnam oorlog in verborg). Dit was erg indrukwekkend, je kan je niet voorstellen hoe klein die tunnels zijn. Uiteraard konden wij ook een stukje een tunnel in. Na een meter kreeg Sylvia het echter al spaansbenauwd en is weer omgekeerd (de bijpassende foto volgt snel). Edwin moest maar alleen verder.

In HCMC hebben we buskaartjes gekocht, zodat we het hele land doorkunnen. Voor nog geen 50 euro pp reizen we van zuid naar noord, ideaal dus. Onze eerste busreis ging naar Mui Ne. Ons hostel lag aan het strand, mooie locatie dus. In Mui Ne heb je de rode en witte zandduinen. Omdat we geen tour wilden doen, besloten we een scooter te huren (gewoon goed uitkijken, dan moest het wel goed komen). Op de scooter gingen we op zoek naar de zandduinen. De rode duinen hadden we al snel gevonden,maar we reden door om ook de witte te kunnen bekijken. Na een tijdje rijden konden we het echter nog steeds niet vinden, dus zijn we maar weer omgekeerd om naar de rode zandduinen te gaan. Aan de voet van de duinen staat het vol met kinderen die je een matje proberen te verhuren (dan kan je de duinen afglijden). We hebben er maar één gehuurd, beetje jammer dat het totaal niet spectaculair was. Rennend zou je nog sneller gaan. Nou ja, het uitzicht was wel super mooi. Net of je midden in de woestijn staat en als je je omdraait zie je de zee al liggen. Uiteindelijk hebben we de witte duinen niet gevonden (later hoorden we dat die nog een aardig stuk verder lagen). De rest van de dag en de volgende dag hebben we heerlijk op een bed aan zee gelegen, we moeten toch een beetje kleur opdoen natuurlijk.

Met de slaapbus uit Mui Ne kwamen we 's ochtends vroeg aan in Nha Trang. Gelukkig konden we vrij snel onze kamer in. Snel douchen en op naar het strand, iets wat we de komende vier dagen alleen maar zouden doen. Nha Trang was ons rustpunt in de reis. Geen tours, geen dingen bekijken, alleen maar zonnen en zwemmen. Het was werkelijk genieten. We moeten zeggen dat we het eten in Vietnam echt ontzettend lekker vinden, we zijn nog geen fastfood restaurant binnen geweest. Veel beter dan het eten in China wat we aan de flauwe kant vonden (op de Peking-eend na).

Met wederom een slaapbus gingen we vanuit Nha Trang naar Hoi An. Het werd een reis van bijna twaalf uur en het is nou ook weer niet zo dat je lekker slaapt in zo'n bus, je komt dus redelijk uitgeput aan. Lopend gingen we op zoek naar ons hostel. Via een omweg kwamen we aan (later bleek dat we al bijna langs alle bezienswaardigheden in Hoi An waren gelopen), maar er bleek geen plek te zijn terwijl we wel gereserveerd hadden. Nou ja, ze hadden nog een hostel in de stad en daar konden we wel heen. Prima, als we maar een kamer hebben. In het hostel 's ochtends nog even geslapen en vervolgens op pad. Hoi An is een klein stadje met een oud stadsgedeelte waar verschillende tempels, musea ed. te zien zijn. Vanuit Hoi An hebben we ook een tour gedaan naar My Son, een ruïne van een Hindoestaanse tempel. Het schijnt dat je het kan vergelijken met Angkor Wat in Cambodja alleen dan een stuk kleiner. Nou we kunnen niet wachten om naar Cambodja te gaan.

Vanuit Hoi An gingen we naar Hue, een reis van maar vier uur voor de verandering. In de Lonely Planet lazen we dat het leuk was om een boottour te doen naar de tombes van Hue. In ons hostel konden we die boeken, dus maar meteen gedaan. Wat viel die tour tegen zeg. Ons was verteld dat we alleen entree hoefden te betalen voor de drie tombes en niet voor de andere dingen die je ging zien. Al snel bleek dat dit niet het geval was. Gelukkig was je vrij om ergens wel of niet naar binnen te gaan, dus we hebben een paar dingen overgeslagen. We gaan echt geen geld betalen om mensen kungfu te kunnen zien doen. Tijdens de tour kwamen ze langs met een kaart of we wat eten wilden bestellen. De lunch was inbegrepen, dus we bestelden niets. Hadden we beter wel kunnen doen, want de lunch bestond uit niet meer dan wat rijst, bonen en tofu (echt: tofu, geen vlees). Gelukkig hadden we pakje Oreo's in de tas. De tombes waren erg mooi om te zien. Het zijn hele stukken grond met verschillende gebouwen waar de keizers woonden ed. De tour was erg slecht georganiseerd, maar de tombes waren zeker de moeite waard. We weten nu: vertrouw niet blind op de Lonely Planet.Net als in Beijing heb je in Hue ook een soort van Verboden Stad, hier heet het het Citadel. Een ontzettend groot complex met allemaal gebouwen en tempels, met in het midden de ‘Purple Forbidden City'. Echt mooi om hier rond te lopen.

Nu gaan we op naar Hanoi!