Er werd op onze deur gebonkt. Sylvia deed open en daar stonden ze: Merel en Chris. Nou ja, de helft van Chris. Zo'n 25 kilo had hij gedurende zijn reis door Azië achter gelaten. Dezelfde avond, na eerst uitvoerend te hebben bijgepraat, wisten we waarom: Merel en Chris eten zo pittig dat bij elke hap die je neemt er een kilo zweet van je afdruipt. Edwin kreeg zijn bord leeg maar Sylvia moest halverwege afhaken. Dat we zover zijn gekomen was te danken aan Merel, waarvan we meer dan de helft van haar flesje water leegdronken om de brand te blussen.

Na die avond nog met Merel en Chris een film te hebben gepakt in de bioscoop stonden we ze de volgende ochtend bij het busstation uit te zwaaien. Voor hun zat de reis erop, wij hebben gelukkig nog 2 maanden te gaan. Na hun vertrek zijn wij opnieuw naar Times Square gegaan, daar hadden we de avond ervoor zo lekker pittig gegeten, om jacht te maken op een mobiele telefoon. Die van Edwin heeft het begeven. Helaas, missie mislukt en we proberen het in Australië opnieuw. De rest van de dag hebben we de busrit naar Perhentian Islands geregeld en hebben we Step Up 3d gezien in de bioscoop.

Na een nachtje onder de airco van de bus wakker te hebben gelegen kwamen we ‘s ochtends met een speedboot aan op het kleine eiland van Perhentian Islands. Hoewel ons in Kuala Lumpur was verteld dat we beter naar de westkust konden omdat de moesson zou beginnen hadden we toch besloten hier nog heen te gaan. Na 3 maanden reizen hadden we wel zin in een tropisch eiland. De volgende tien dagen hebben we dan ook genoten. Genoten van een prachtig strand, een helblauwe zee en van fantastisch eten. Daar konden de twee meter lange varanen en de wilde slangen vlakbij ons hutje geen verandering in brengen. We hebben hier ook ons duikbrevet gehaald. Sylvia was iets eerder begonnen omdat Edwin verkouden was geworden door de airco is de bus en dan mag je niet duiken. Uiteindelijk toch allebei het praktijkgedeelte en de toets goed afgesloten. Sylvia had zelfs alles goed bij de toets en dat heeft Edwin, die 96% goed had, nog vaak te horen gekregen.

Na eerst nog een ‘fundive' te hebben gedaan namen we de speedboot terug en gingen we per bus de Cameron Highlands in. Hier hoog in de bergen bezochten we een stukje mossy-forrest, een theeplantage en een vlindertuin waar ze ook de nodige spinnen, slangen en andere beesten bewaarden. Gelukkig in kooitjes. Kennelijk hadden ze niet alle slangen uit de omgeving gevangen want toen we later die middag zelf een tocht door de bergen wilden maken versperde een bruine slang Sylvia de weg. Dit was nog geen 80 meter na de start van de wandeltocht en tevens het einde. Sylvia wilde liever niet verder en dus gingen we rechtsomkeert.

Edwin mocht van Sylvia kiezen waar hij zijn verjaardag zou vieren en hij koos voor George Town op het eiland Penang aan de westkust. Dit stond bekend als een plek met sfeer en goed eten en staat tevens op de Werelderfgoedlijst vanwege de oude gebouwen die het plaatsje heeft. Nou van ons mogen ze George Town wel weer van de Werelderfgoedlijst schrappen want wij vonden het maar een vieze stad. Daar konden de vieze oude gebouwen niets aan veranderen. Op het eiland nog wel in een Nationaal Park naar passerende schildpadden gezocht maar drie uur later, en totaal uitgeput, gaven we de zoektocht maar op. Voor Edwin zijn verjaardag hadden we dus beter op ons tropisch eiland kunnen blijven, al was het dikke stuk chocoladetaart dat we hebben gehad wel enorm lekker.

Per bus gingen we vanaf Penang naar Melaka. Deze rit zou zo'n 6/7 uur duren volgens de eigenaar van ons guesthouse dus we waren wat minder enthousiast toen we na 10,5 uur aankwamen. Dit was de druppel en Penang maakt officieel geen kans meer om op ons top tien lijstje van leukste/mooiste bestemmeningen te komen. Melaka was gelukkig een stuk beter. Ook dit plaatsje staat op de Werelderfgoedlijst en, in tegenstelling tot George Town, ook nog terecht. Een heerlijke sfeer, een knusse gracht met oude gebouwen en restaurantjes en een leuk straatje (Jonker Street) om lekker rond te slenteren. De nodige foto's zijn gemaakt, onder andere van het Stadhuys. Ja, Nederland heeft een stempel op Melaka gedrukt.

Na twee dagen Melaka namen we de bus richting Kuala Lumpur. Omdat we redelijk snel richting Perhentian zijn gegaan hebben we hier nog niet alles gezien. De eerste dag zijn we direct de bioscoop maar weer eens ingedoken. Helaas zaten we halverwege de rij en was er geen pauze want anders waren we het liefst na 20 minuten al weer weggegaan. Met moeite hebben we de film uitgekeken en we willen deze film (The Other Guys) aandragen voor de prijs van slechtste film van het jaar. Uiteraard moesten we foto's hebben van de Twin Towers en de volgende dag gingen we dan ook op pad. Zowel bij daglicht als in het donker hebben we ze erop staan. Deze staan al op ons webalbum van Picasa. Onze laatste dagen hebben we Kuala Lumpur verder ontdekt. Op onze laatste dag ook nog een bekeuring gekregen voor het niet gebruiken van een zebrapad :(Gelukkig waren ze in een goede bui en was het maar 30 ringit (7,50 euro) i.p.v. 500 ringit per persoon. Sylvia hoefde niet te betalen want het was 2 voor de prijs van 1.. Nu vliegen we vandaag richting Perth waar we oude bekenden van Edwin gaan opzoeken.