We vlogen 's nachts van Kuala Lumpur naar Perth en redelijk uitgeput stapten we uit het vliegtuig. Het was vijf uur 's ochtends en pas om 9 uur konden we terecht bij het visumbureau waar we ons visum voor India wilden regelen. Aangezien we hier 10 dagen zouden verblijven konden we dit hier mooi regelen. Vaak blijven we slechts enkele dagen op een bepaalde plek en voor het regelen van een visum moet je toch wel 4/5 werkdagen geduld hebben. Na een ontbijt op het vliegveld en wat gebruik te hebben gemaakt van de internetfaciliteiten namen we de shuttlebus naar Perth city. Na onze tas even tijdelijk gedumpt te hebben liepen we richting het westen van Perth waar volgens hun eigen website dit bureau zou zitten. Helaas, eenmaal aangekomen stonden we naar een briefje te staren waarop stond dat ze al een half jaar verhuisd waren.

Met de gratis bus gingen we naar de andere kant van de stad en eenmaal aangekomen op het juiste adres stond ons een tweede verrassing te wachten. Je moet het aanvraagformulier eerst online invullen en dan uitgeprint meenemen. Dit gegeven vonden ze kennelijk ook niet belangrijk genoeg om op hun website te vermelden. Wij dus maar op zoek naar een internetcafé in de stad waar we tegen vragen opliepen die wel heel duidelijk voor Australiërs bedoeld was. Met wat open velden toch weer terug en verrassend genoeg kon hij wel met onze formulieren aan de slag. Deze man had slechts één kleine opmerking: het kostte 10 werkdagen om het visum gereed te krijgen. Stomverbaasd, overal kan dit in 4/5 werkdagen, hoorden we van een andere backpacker aan dat zij hetzelfde probleem had. De Indiër had voor haar met veel moeite wel eerder een visum kunnen regelen maar daar had hij kennelijk geen zin meer in. Voor ons was het 10 werkdagen. We hadden zijn tulband wel over zijn kop kunnen trekken! Wij hadden namelijk geen 10 werkdagen. Bovendien vroeg dit bureau ook een bedrag dat bijna 3x zoveel was als in andere landen. Vergeet niet dat we de hele nacht niet geslapen hadden, dus we hadden niet veel nodig om uit ons humeur te raken

Gefrustreerd namen we aan het eind van de middag de trein richting Fremantle waar Pablo en Belinda ons van de trein afhaalden. Het was voor Edwin vijf jaar geleden dat hij Pablo voor het laatst had gezien tijdens zijn reis door Australië. We verbleven de tien dagen dat wij in Australië zouden blijven bij hun en dit ging helemaal perfect. We sliepen 10 dagen op een goed bed, hadden een eigen badkamer met weer eens een goede douche en, voor Sylvia wel zo fijn, eens tien dagen geen rijst

We hebben optimaal gebruik gemaakt van de dagen die we hier hadden. Zo hebben we Perth uiteraard verkend, rondgelopen in het gezellige Fremantle, een dagje het tropische Rottnest Island aangedaan, walvissen wezen spotten en een Halloween-tour door Fremantle Prison gedaan. Daarnaast stonden deze tien dagen ook in het teken in het opzoeken van oude bekenden van Edwin, wat gepaard ging met het nodige eten. We zijn een avond met Sergio en Cassandra in Fremantle wezen eten en later ook met hun en Pablo en Belinda wezen picknicken in Kings Park (Perth). Daarnaast hebben we met Pablo, Belinda, Sergio, Cassandra en Oscar en Lalo (van de voetbalclub waar Edwin voor heeft gespeeld toen hij in Australië was) en hun vrouwen gebarbecued op de Zuid-Amerikaanse manier, een Colombiaanse maaltijd gehad bij andere kennissen (Andres en Liliana) en op een groot feest dat Belinda samen met haar broer gaf ter gelegenheid van hun verjaardag ook een barbecue op de Portugese manier gehad. Aansluitend hierop hadden we nog een diner bij de familie Caceres waar Edwin en Jan Jaap vijf jaar geleden ook veel over de vloer kwamen. De kilo's die we in Azië waren kwijtgeraakt zitten er nu wel weer bij

Tussen dit alles door hebben we ook ons enorm lopen ergeren aan de instanties die wij om informatie vroegen over de visum aanvraag voor India. Of het nu per mail of per telefoon was: geen antwoord. Uiteindelijk hebben we onze vluchten maar aangepast, dus nu moeten we 10 dagen langer in Maleisië blijven, waar we vanmorgen zijn aangekomen. Hier krijgen we hopelijk ons visum wel binnen 5 werkdagen. We zijn er aardig flauw van aangezien we en al tien dagen minder in India hebben en dit geintje ons een extra 250 euro heeft gekost. We krijgen zo langzamerhand al een hekel aan India terwijl we er nog niet eens zijn geweest! We zullen India maar een 2^de kans geven (nou ja, eigenlijk een 3^de kans want we waren ook niet zo gecharmeerd van de Indiërs in Hong Kong).

Het plan is nu om morgen, na de visumformulieren te hebben ingeleverd, het eiland Pangkor aan te doen voor wat dagen strand zodat we even kunnen bijkomen van al deze frustraties