Om te beginnen maar een update van ons visumproblematiek wat de reden was van ons extra verblijf in Maleisië.

Maandag 1 november:
Om vijf over twee komen we aan op het visumbureau. Dat is vijf minuten te laat. Formulieren niet in kunnen leveren.

Dinsdag 2 november:
Eindelijk de formulieren ingeleverd. Krijgen we te horen dat door een feestdag we waarschijnlijk volgende week woensdag pas visum mogen inleveren en die donderdag om 17.30 uur mogen ophalen. Onze vlucht zou om 16.40 gaan dus dat zouden we niet redden. Eerder ophalen is geen optie, ook niet als we extra betalen. Het zou alleen lukken als de ambassade van India in Nederland, die moet namelijk ons paspoort vrijgeven, wat sneller zijn werk doet. Die avond sturen we een mail.

Woensdag 3 november:
Omdat we inmiddels geen positieve ervaringen hebben met Indiase instanties qua mail (je krijgt gewoon geen reactie) belt ons thuisfront naar het kantoor in Den Haag. Dit moet tussen 16.00 uur en 17.00 uur want dan hebben ze telefonisch spreekuur. De telefoniste verteld echter dat er niemand aanwezig is. Kun je maar 1 uur bellen, is er vervolgens dus niemand.. De houding en de toon van de telefoniste verdienen trouwens niet een prijs voor klantvriendelijkheid.

Donderdag 4 november:
Ambassade van India in Den Haag is gesloten. Dit stond netjes vermeld op hun website.

Vrijdag 5 november:
Ambassade van India in Den Haag is ook vandaag gesloten, aldus een bandje. Hmmm, hadden ze dat ook niet meteen op hun website kunnen zetten?

Maandag 8 november:
Na 4 dagen op Pangkor Island gaan we 's morgens naar het visumbureau in de hoop dat we nieuws hebben over onze aanvraag. Zij hebben echter geen nieuws uit Nederland ontvangen dus nee. Meerdere telefoontjes naar de Ambassade van India in Den Haag leveren ook niets op. Als er al een keer wordt doorverbonden dan wordt er vervolgens niet opgenomen.

Dinsdag 9 november:
Opnieuw 's morgens een bezoekje gebracht aan het visumbureau in Kuala Lumpur. Ze hebben alleen nog steeds geen bericht gehad uit Nederland. De receptioniste is weer niet erg bereidwillig om ons verder te helpen dus we gaan maar terug naar onze kamer om onze vlucht voor de 2de keer om te zetten. Gelukkig valt het deze keer mee met de extra kosten: 60 euro. Aangezien we denken dat het nog wel even zal duren spelen we op safe en zetten we de vlucht op woensdag 17 november. Dat zou toch moeten lukken?

Woensdag 10 november:
Opnieuw krijgen we bij het visumbureau in Kuala lumpur geen positief nieuws: geen nieuws uit Nederland.

Donderdag 11 november:
Zie woensdag 8 november. We besluiten nog maar een mail te sturen naar de Ambassade van India in Den Haag al hebben we nog steeds geen reactie mogen ontvangen op onze eerste mail.

Vrijdag 12 november:
Ook vandaag geen nieuws en dus gingen we enigzins gestresst het weekend in. Nu moest er in Nederland vandaag toestemming worden gegeven wilden we onze vlucht van woensdag de 17de halen.

Maandag 15 november:
Hele weekend gehoopt op posiief nieuws maar helaas, nog steeds geen nieuws uit Nederland.
We proberen nog met Air Asia in contact te komen of we niet een open ticket kunnen krijgen of een soort van voucher met het geld dat we al hebben betaald. We weten namelijk niet zeker of we het nu wel gaan halen (veel hoop hebben we niet meer) en we betalen elke keer wel wijzigingskosten. Na twee uur in de wachtrij op de chat en vervolgens een half uur chatten met een onzettende simpele ziel geven we dit ook op. Ook telefonisch een enorme wachtrij, tegen 1,95 Ringit per minuut. Opnieuw onze vlucht dus aangepast, nu naar zaterdag de 20ste. Van de 6 weken die we hadden gepland voor India/Nepal hebben we nog niet eens meer 4 weken over. Extra kosten voor deze wijziging: 170 euro.

Ons thuisfront probeert nog eens te helpen door weer de Ambassade van India in Nederland te bellen. Het beetje hoop dat we hebben op positief nieuws is direct vevlogen als we de eerste regel lezen ‘Wat een verschrikkelijk en ontzettend onvriendelijk, vreselijk zeer onbehulpzaam volk'. Hmm, dat wordt dus weer niets. Een uur lang aan de telefoon hangen had niets opgeleverd. Enkele malen wordt snel opgehangen zonder dat je nog wat kan zeggen. En als eindelijk de telefoniste een poging doet om je door te verbinden dan wordt er weer niet opgenomen. De telefoniste verteld dan doodsimpel dat ze geen vragen beantwoorden.

Dinsdag 16 november:
Als we de receptioniste van het visumbureau in Kuala Lumpur opnieuw vragen naar nieuws is haar eerste reactie ‘geen nieuws'. Ze vraagt of we op hun website hebben gekeken waar ze vermelden als je paspoort is vrijgegeven. Nou we doen niets anders maar zij updaten deze nauwelijks. Opeens gebeurt een wonder: we krijgen een nummertje mee voor een bureau waar we aan haar baas ons verhaal maar moeten doen. Gek genoeg, als we eenmaal aan de beurt zijn, haalt hij onze formulieren te voorschijn waarop staat dat we die dag ervoor toestemming hebben gekregen.
We moeten opnieuw terug naar de receptioniste waar we weer een nummertje moeten vragen voor een andere rij. Bijna 80 wachtenden voor ons maar het kan ons allemaal niet meer schelen.

Donderdag 18 november:
Hoewel we nog een uurtje langer moeten wachten krijgen we hem dan toch echt: ons vsium! Direct 's avonds maar wat op gedronken met een Frans meisje dat ook een visum had aangevraagd.

Het heeft ons 2 weken van onze reis gekost en we hebben bijna 500 euro extra moeten betalen. Het ergste van allemaal vinden we echter de gebrekkige communicatie van alle partijen met wie we getracht hebben contact te krijgen. Op geen enkele mail, ook die we in oktober hebben verstuurd, hebben we een reactie gekregen. In totaal is er haast wel 10 keer zomaar opgehangen aan de telefoon en de informatie op hun websites is incompleet. En de keren dat er contact was dan staan je nekharen overeind.

Maar goed, we hebben geprobeerd er het beste van te maken terwijl we hier zaten te wachten op ons visum. Zo hebben we 4 dagen aan het strand gelegen van Pangkor Island. Dit was erg fijn, ook al was het water niet zo helder als bij Perhentian Islands.

Nadat we terug waren in Kuala Lumpur gingen we elke dag met een beetje hoop richting het visumbureau om te kijken of er nieuws was. Hierdoor zijn we de stad ook niet meer uitgeweest. We hebben na de dagelijkse domper weer de nodige films gezien in de bioscoop, een bezoekje gebracht aan de Batu Caves en aan het aquarium. Verder hebben we in een winkelcentrum in de vorm van een piramide een aantal rondjes geschaatst. Voor het eerst dat we dat in korte broek hebben gedaan! Aangezien ze er hier maar weinig van bakken, bleven veel mensen aan de kant staan en degenen die wel een poging waagden vlogen veelal door de lucht om hard op hun achterste neer te komen.

Nu vertrekken we morgen dan eindelijk richting India om zondagochtend meteen door te vliegen naar Nepal. Daar hebben we enorm veel zin in!